Mysterious House

- Нова хорор приказна, се надевам дека сите ќе бидете храбри и ќе ја читате до крај, името на оваа приканза е Mysterious house.

Приказна од админот: -BoyDirectioner.

- 1 дел.

Maggie исплашена и со солзи на очите истрча од својата куќа. 

"Не се враќај таму" - и зборуваше некој глас во нејзината глава.  "Не оди во куќата, знаеш што те чека таму" 

Таа се сврте и почна да да оди кон куќата.. 

"Правиш лоша работа, ќе зажалиш за ова.." 

Maggie не обрнуваше внимание на тој глас, знаеше дека ја кажува вистината, но љубопитноста беше посилна од неа. Толку и беше страв, што не може да се опише. Седеше пред вратата на напуштена куќа, куќата, на која им беше страв само да ја погледнат. A таа сакаше да знае зошто. Ја врза косата во пунџа. 

Тоа е тоа. -Си рече и отиде .. таму беше темно, и одеднаш.. 

- AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! - извика Maggie. 

~ Мислам дека е добро да се оди од почеток, вака се се случи.. ~ 

Мајка ти и јас ќе се разделиме .. изјави татко и на Maggie за ручек. 

Ха, зошто? Запрашана, вчудоневидена .. ова беше шокантна вест за неа. Никогаш не сум ве видела како се карате - рече Maggie.

Хм.. - Татко и се двоумеше да и каже, но затоа мајка и не. 

Бидејќи татко ти има нова девојка.. - Рече мајка и на Maggie, Maggie почувствува болка, голема болка. Изнервирано кажа во еден глас.. 

Која е таа? Дали ја знам? Колку години има? - Праша Maggie. 

Родителите на Maggie не одговараја, просторијата беше претивка.. Ова беше премногу, зарем не? - рече таа. Стана и замина во својата соба. Легна на креветот, и пушти неколку солзи на своето лице. Сакаше од тие солзи да искочи сета болка, сите емоции... 

Утредента мајка и и рече дека ќе се преселат во Лос Анџелес кај тетка и. Брат и на Maggie одлучи да оди со нив. Кога стигнаа во Лос Анџелес, Maggie свати колку ќе и недостасува малиот град. Дури и нејзиното "ретко" друштво. Кога Maggie ќе каже "ретко" се мисли дека нема многу пријатели. Никој не ја сака затоа што беше реална и искрена. И кажуваше се што мисли. Ехх сега, нов град значи и ново училиште, нови другари - Си рече во себе Maggie. Фала му на Бога јас сум 4 година - средно - Си рече Maggie. Во новата куќа стигнаа во сабота, потоа заминаа да купат нови книги за во школо. Во понеделник јадеше, а потоа ја зеде чантата и отиде во школо. Беше ново нешто во училиштето, така што секој гледаше во Maggie. Maggie изгледаше речиси вака: http://25.media.tumblr.com/ca3365bf616beea30c7bcfebdf5ae9cf/tumblr_mgs8l867Ar1rb7mwro1_400.jpg и можеби токму поради тоа изгледаше различна од другите. 

- Оух, имаме нова девојка во училиштево. - и дофрли една девојка, која Maggie уште од почеток ја мразеше. Леле како јас би и одговорила на неа сега, но да не правам проблеми прв ден. - Си рече Maggie. Maggie влезе во канцеларијата на директорот, бидејќи беше нова .. да и каже нешто. 

- Вака, бидејќи си нова, треба да знаеш дека тука не  смееш да се закануваш, удираш силно..! Почна ... -.- Не се гаѓај со храна на одмор, не ги малтретирај студентите... БЛА БЛА БЛА .. 

- Боже, дали мислиш дека јас сум таков тип на девојче? - рече Maggie. 

- Не, тоа е моја должност да ти кажам. - решително и одговори директорот. 

Океј, но знаеш дека кога некој ќе ме провоцира, јас ќе му вратам. Немој да биде дека не сум ви кажала, но очекувајте ја мојата посета наскоро, бидејќи веќе почнаа да ми дофрлуваат.. Рече Maggie и ја напушти канцеларијата. До ручек сè беше во ред. Кога беше време за ручек, Maggie доби сендвич и Кока-Кола и отиде да си најде место, но ..... истата девојка што ја нервираше Maggie ја здопре. 

- Каде си пошла? - Рече гласно. 

- Да јадам :3 - Рече Maggie зачудено.. 

- Епа неможе пред да знаеш кој е овде главен ТУКА, јасно? И зборот "тука" го повиши со повисок тон ... па сите очи беа вперени нив - во Maggie и девојката. 

- Тоа веќе знам, директорот. - одговори Maggie опуштено и насмеано. 

- Можеби, но на сите студенти сум јас! Сите го прават она што го велам! Па така ќе правиш и ти, нагласувајќи секој збор со поинаков тон. 

- И што сега, хаха? Рече Maggie замислено.. сите, ама баш сите се смееа. А потоа Maggie ги погледна и престанаа. 

- Ти не знаеш со кој се закачкаш! - рече девојката.. 

- Хмм .. Интересно. Рече Maggie смирено и со оштар поглед. 

Уфх! - Вознемирено е рече, и и го истури јогуртот на маицата од Maggie. 

Аххх дали мораше? -_- ја сакам oваа маица, но ќе купам нова. ;) Не би било подобро да го испиеше јогуртот, наместо да го истуриш врз мене? - рече Maggie насмеано. 

- Ха? Дали си луда? ( Ја фрли својата храна и замина ) 

- Ххахахах! - Се смееше Maggie и почна да го брише јогурт од нејзината убава маица.. 

- Браво! - И кажа некој непознат машки глас на Maggie. Maggie ја подигна нејзината глава и погледна прекрасни сини oчи, тоа беше едно дете .. имаше црна коса, и совршена насмевка. 

- Хм? Maggie од неговата убавина не знае што да каже. 

- Што само направи .. Ти прва и се спротистави. - импресионално и рече со насмевка, aaаах. 

- Ха .. а што е па толку позната? (Maggie се врати во нормала.) 

Таа е ќерка на директорот, ееи морам да одам ќе се видиме покасно. - и намигна на Maggie и и се насмевна! 

Aaaaaaaaa, чекај што?!? Таа е ќерка на директорот? Ее, супер! -.- По ручекот, кога Maggie отиде на ормарот за да ја земе другата маица беше пораката ...... 

- 2 дел.

По ручекот, кога отидe на орманот за да ја земе другата блуза, беше пораката " Ти не треба да се закачкаш со мене, запамети го тоа ;) ". Ахх, толку типично. - изговори Maggie. Их, тоа би жело да биде напишано некако пооргинално. - Го кажа со смеење.. (Maggie го отвори училишниот одмар и кога го отвори, што ќе види ... другата маица и беше искината) 
- Се шегува со мене? "Рече, но не виде дека момчето е позади неа."
Ова таа ти го направи? Рече момчето со малку чудење. 
Да, но тоа не е важно, моќна сум и вака, ќе види таа.. Рече Maggie со вакво лице " ^_^ " 
- Каква кралица. Мислам дека не би можела ништо да ти направи за да те изнервира.. Тој рече дека со огромно одушевување. *-* 
- Хахаха, сум гледал многу филмови, би можела да направи нешто повеќе оригинало. - рече со насмевка. 
- Оф, заборавив да се претставам .. јас сум Johnny. 
- Ах, јас сум Maggie - потоа се поздравија, со рацете. 
- Еј Johnny - Maggie се сврте и кога гледа, ја здогледува ќерка на директорот. (Maggie во себе: Ех супер сега уште фали да се дечко и девојка-.-) 
Јас одам.. повторно и намигна на Maggie! (Maggie ќе умреше од среќа, а ќерката на директорот ќе пукнеше од љубомора) 
Johnny изгледа слично вака -> http://25.media.tumblr.com/497e80aa9cf2421ebaec6b00a185fcae/tumblr_mjru46YZRW1retgmzo1_500.jpg 
Остатокот од денот во училиште и беше oк. Кога завршија часовите, Maggie замина да го земе моторот, и го виде Johnny, изгледаше вака -> http://24.media.tumblr.com/a8d5fa253d4e65e345a9641d13ab97c9/tumblr_mjrtn7CQJp1qflaq2o1_500.jpg (Maggie кога го виеде се стопи) Во нејзиниот стомак како пеперутки да играа. Секогаш кога ќе го види цела се тресе од среќа. Maggie мисли дека Johnny е со ќерката на директорот, па си помисли да седи подалеку од него. Се правеше дека не го гледа, потоа замина дома, но одеше и виде една напуштена куќа. Портата беше 'рѓосана, малку и полу-отворена. Кога задува ветер, таа зачкрипи. Градината беше полна со листови. Куќата од надвор изгледаше навистина страшно. Прозорците беа искршени, вратите со крв направени и со нож издлабени. Направена беше од дрво и изгледаше навистина лошо изградена. На покривот имаше дупки кој преку нив влегуваа листовите што паѓаа од дрвото. Беше навистина морничаво. 
"Држи се настрана од оваа куќа." Тоа и го кажуваше гласот во нејзината глава. Но, овој пат го слуша гласот и отиде дома. Maggie цела ноќ мислеше на куќата. Не знаеше зошто, но сакаше да оди во таа куќа и да си направи своја соба. Да може да доаѓа тука, секогаш кога ќе се чувствува лошо. Стравот и беше во коски, но имаше уште една причина зошто сакаше да биде во онаа куќа. И дека знаеше дека никој нема да биде таму..
Време е да се оди на училиште. - Мајка и на Maggie вика! Ја разбуди во 9 часот наутро. ОХ СЕРИОЗНО?! Можеше да ме оставиш уште 30 минути! -_- - Рече Maggie. 
- Идааааам! - Викаше да ја слушне. Потоа брат и влезе во собата. http://24.media.tumblr.com/d2be780999916c4f4e07afdd6dee23a4/tumblr_mjtjkpysDc1rs7ka4o1_500.png - Ова е братот на Maggie. Таа и тој се сосема различни. Ja сака рок музиката на повеќе поп.. Но Maggie го сака премногу! - иако скоро секогаш се караат и удираат. xD 
Maggie, заедно да одиме на училиште или? Ја праша брат и. 
- Можее, зошто?
- А па едни девојки ме сакаат.. Тоа ме плаши, па не можам да одам сам. - рече срамежливо. 
- Ххахаахаха, дали си сериозен - почна да се смее и ја погледна со увреден поглед. - Извини бато, само сум зачудена што си исплашен од девојки. - рече Maggie. 
Ах! Ќе видиш денес. - Рече нервозно и излезе од собата - како некој да го бркал со ракета. 
Maggie, зеде смоки и го погоди по глава. - а потоа се смееше. 
Потоа му даде него шлем, седнаа на моторот и се упатија накај училиштето. 
Зошто одиме по подолдолгиот пат? - Ја праша, исплашено и силно. 
- А, ме чекаат едни девојки па затоа.. се шегувам, сакам да видам нешто. 
- Океј, во ред.  
Maggie одеше во куќата и застана со моторот. Некое време гледаше во неа и мислеше колку може да ја уреди, да биде поубава. Брат и ја погледна со страшен изглед. 
Maggie, може да одиме сега? Преплашен праша брат и. 
- Оф леле се плашиш? - рече Maggie. 
- Офф, а ти не се плашиш? -.- - и одговори брат и. 
Maggie го послуша брат и и заминаа. На нејзино изненадување, сите гледаа во нив - Maggie и брат и.. Или во него :3 
Ти реков..... -_- - рече брат и на Maggie со глупа фаца. 
- Чекај, зарем овие сите девојки те сакаат? - Праша зачудено. На што се палат не е гаден, но не е и совршен. - си рече Maggie. Беше помлад од Maggie 2 години, но тој имаше многу повеќе обожавателки одколку Maggie, поточно Maggie немаше никој кој ја сака, барем така мислеше таа. Го извади шлемот од главата и ја распушти косата, Johnny беше таму и ја виде. Чувствуваше дека надвор е 120 степени. Пеперутките повторно почна да танцуваат во нејзиниот стомак! Се држеше за нејзиниот стомак, за да ги здопре пеперутките. Потоа Maggie се качи повторно на мотор и почна да оди, а брат и и викаше: СЕСТРО, ЧЕКАЈ, КАДЕ ОДИШ? Не треба да бидам блиску до него, не, неможам да се заљубам, можам но .... ЕДНОСТАВНО НЕСАКАМ! - рече Maggie. 
- Еј добро ли си? - се чувствуваа нечии раце на нејзиното тело. Maggie стана уште повеќе нервозна. Погледна кој е, и виде дека е тој .. Johnny.  
Maggie, дали си добро? - Праша уплашено брат и. 
Хм, јас да, добро сум. - Одговори. 
Ах, ок баш се уплашив. - рече брат и на Maggie. 
И вие сте? - Запраша Johnny изнервирано и дрско. (Очигледно беше љубоморен на брат и на Maggie, мислеше дека тој и е дечко) 
Ох, ова е брат ми Zayn .. Zayn, ова е Johnny. - Рече Maggie опуштено. 
Aaа, за момент помислив дека ти е дечко. - рече Johnny. 
Хахаха, ОМГ не -.-! - Рече Maggiе. 
Ѕвонеше ѕвончето за часот, но Maggie бидејќи ја болеше стомак го праша директорот дали може да оди дома, а тој ја пушти. 
- Maggie, ја стави кацигата на глава и леташе како авион за да ја среди куќата како што сака.

• СТИГНА, ВРЕМЕ Е ДА ЈА СРЕДИ СТРАШНАТА И ЗАОСТАНАТА КУЌА •

- 3 дел.

Време е за работа. Maggie го паркира моторот и тргна накај куќата. Потоа ја стави раката на кваката од вратата, но вратата не се отвараше, па потоа силно ја тусна и вратата падна. ИМА НЕКОЈ ..? - Рече Maggie. Овде ќе треба повеќе работа отколку мислеше таа. Прва соба во која влезе Maggie беше дневната соба. Тапетите беа испокинати и цели со крв и вино. Троседот беше во средина соба и беше испокинат и многу со прашина. Малата комода во собата беше исповрцкана, и на неа беше напишан бројот "666" Maggie се плашеше од бројот. На подот имаше цигари, искршени чаши, крв, шишиња... Очигледно тука доаќале луѓе кои правеле журки. На Maggie и се слушна како некој тропа на таванот. "Не оди нагоре ... оди дома, легни зарем не те боли стомакот?" рече глас во нејзината глава. 
- Ајде, те молам доста веќе еднаш -.- - Рече иако не знаеше на кого. 
Се качуваше по скалите кои беа дрвени и стари. Во момент помисли дека ќе падне од скалите. Пајажината се лепеше по цело лице на Maggie. Ајде бее, не се плашам од оваа куќа, од крвот на подот, но се плашам пајажина? А потоа ги соблече пајажините од своето тело. И конечно се качи. Имаше многу книги, а во средината стоеше маса. Убаво. Ќе имам нешто да читам, се надевам дека ќе бидат убави, интересни и..... А потоа и заѕвони телефонот. Едвај успеав да го земе телефон и да кажам здраво. 
Да? ''Рече луто.'' - Maggie.
- Maggie? :o 
Да, кој е тоа? - рече исплашено Maggie. 
- Johnny е, се прашував каде отиде, те нема во училиште .. добро ли си? - Запишани рече Johnny. Aaaaaaaх! Боже, не, не треба да се случи ова .. не не! 
Хм, јас сум зафатена сега, ќе ти се јавам подоцна. - Рече Maggie и се обиде да звучи убаво, но звучеше ужасно!
Океј .. - рече чудно Johnny.
Maggie престана да чисти, бидејќи се испоти и се измори, а и немаше доволно средства за чистење па прекина и замина да земе уште средства. Нејзината убава коса, во портокалово-црвена боја. Која сега изгледаше како косата да и е гнездо на птици и и беше косата бела како баба во 80 години. Стана отиде на моторот, го стави шлемот на главата и отиде во куќата - вистинската. 
Maggie, ти си толку валкана и зошто не сте во училиште? - Рече мајка и за Maggie.
- Маааааамооо, морам да одам сега и...  - рече Maggie. 
Со сите оние производи за чистење? - рече изненадено мајка и.
Хм .. Да чаооооо! - рече Maggie. 
И истерча брзо, Maggie многу сакаше да ја исчисти и да ја уреди куќата како сакаше, па сега ја имаше таа чест. Влезе во куќата и се качи горе за да дочисти. Прво го дигна сето ѓубре, а потоа ја избриша крвта од подот. Па пушти музика до даска, куќата ќе пукнеше од толку гласна музика. Ги исчисти сите работи и намести како сакаше да изгледа канцеларијата. Сега денот и изгледаше тотално жив. После чистењето во канцеларијата го среди ходникот, тоалетот, и трпезаријата. Сега би можела да живеам тука, јас имам 18 години не морам да побарам дозвола од родители. - рече несвесно и среќно Maggie. А кога се качи на највисокиот кат, таму се здрви бидејќи беше многу нечисто.. Tребаше да се избришат полиците, да се средат книгите.. Ужасно. Но, сакаше оваа куќа да ја среди убаво, па Maggie не се одкажуваше. Додека редеше книги, виде една убава книга. Toа е приказна за еден град каде што загинаа сите вештерки, па Maggie ја тргна на страна за да ја прочита. Кога заврши со чистење, тогаш свати дека веќе се стемнува. Слезе долу, ја стави книгата на масата и од ѓубрето што беше собрано, го стави во огништето и го запали. Беше прекрасно. Maggie се воодушевуваше додека гледаше. Навистина беше среќна. Успеав да ја средам куќата, од која сите се плашат, и ништо не се случи! Јухууу,  браво за мене! - рече гласно Maggie скокајќи. 
- Хахаха не сум нормална. A сега да видиме за што е оваа книга. - рече Maggie. 
Ја прочита првата страница, а потоа нејзиниот телефон заѕвони. 
Да - рече Maggie.
-Еј, Maggie.. Можете ли да дојдеш по мене? -Рече запрашано Zayn (брат и на Maggie), со убав тон. 
- Кога? 
- За околу 30 минути - и одговори. 
- Добро, се гледаме. ;) - рече Maggie. 
Го изгасна оганот и отиде дома да се среди.
- Отидов по брат мииии! - Maggie и рече на мајка и. 
Чекаше неколку минути пред училиште и потоа го виде со неколку девојки. На Maggie толку и се смееше кога ги виде, но несмееше да се смее. Кога се качи до Maggie за да оди, девојките довикуваа: 
- Чао, Zayn. - рече една. 
Се гледаме утре Zayn - дофрли друга од друга страна. 
- Што ви е, престанете веќе! - рече Maggie. 
А тие ја погледна со погледот "Ти ќе ми кажеш -.-"  
Ти благодарам, ти си најдобара! - Брат и ја прегрна. Додека Maggie го ставаше шлемот некој викаше, односно тој. Се сврте, тој дојде и ја погледна вака -> http://25.media.tumblr.com/f27db26f96a7d8f5f3435cdb152935a6/tumblr_mjt693GhHL1s0dzb4o1_250.gif
Не ми се јавуваше - Разочарано рече тој, т.е. Johnny. 
Извини, јас бев зафатена а потоа сум заборавила .. извини ... - рече Maggie, се обиде да го рече тоа со извинување. 
- Па океј, пак ќе се видиме утре. ;) - рече Johnny. 
- Ум, да. - Се смееше Maggie малку и тој врати со насмевката -> http://25.media.tumblr.com/952905942e599b0721f79b5e5c67f55b/tumblr_mjtl8l0lXj1s0aisbo1_500.gif
Потоа заминаа дома, а Maggie легна и веднаш заспа
*Куќата е во пламен .. пламенот се шири околу куќата се повеќе и повеќе 
Тииии, не требаше да ја чистиш оваа куќа .. тоа беше твоја грешка Maggie. 
- Не .. Мојата куќа не! - Вриштеше Maggie во кошмарот.  
Ах .. - Се разбуди од кошмарот, беше цела испотена .. Што се случува? - рече Maggie. Ова беше знак дека мојата куќа е во опасност? - се помисли Maggie. 

Беше 7 часа наутро. Неможеше пак да заспие. Стана од креветот и отиде во бањата да го измие лицето..

- 4 дел.

Maggie погледна во огледало и си мислеше, "И уште кажуваш дека не си освоила машки срца, кога си грозна.." направи она што требаше и замина во својата соба. Го местеше распоредот свати дека не ја напипала домашна работа по математика. Бидеј немаше ништо поинтересно, зеде да пишува. Иако знаеше дека нема да и ја прегледа бидејќи она секогаш кога имаше таа не прегледуваше, а кога немаше и прегледуваше наставничката. После толку недели не пишувала домашна, па сега уживаше во решавањето.. Па кога слушна дека некој влегува во нејзината соба го погоди со јаболко. Тоа беше брат и.

- Што ти ее, што ми правиш, си полудела ти? Преплашен од нејзиниот ненадеен напад рече брат и на Maggie. 

- Извини, ме уплаши .. - му одговори.

Ајде да одиме на училиште? - ја праша брат и.

Океј, само да наместам книги. - рече Maggie.

Ја намести училишната торба и зеде сендвич дека беше подготвен и оставен на масата. Односно мајка и на Maggie е предобра па секогаш им прави сендвичи. Брат и на Maggie стоеше а Maggie го лупна за да појде.

- Не ти е доволно што ме погоди со јаболко сега пак ме тепаш.. -.- рече налутено брат и.

- Можеш и да одиш пеш на училиште. ;) - рече Maggie. 

- Океј.. евее не зборам веќе. - и одговори. 

Денот во училиште на Maggie и помина глупаво, Johnny не беше во училиште, не знаеше зошто.. но тоа и беше некако полесно, многу полесно за да не се вљуби.. Наставничката ја прегледа домашната задача, па Maggie уште повеќе се изнервира.

Кога завршија часовите, дојдоа дома, а потоа Maggie замина во страшната куќата, за која Maggie велеше дека е нејзина, а на некој начин и е нејзина.. Кога Maggie го паркира моторот, забележа дека огнот гори.. ШТО АКО КОШМАРОТ Е ВИСТИНСКИ!?! - си помисли. Па трчаше кон куќата, полека ја отвори вратата и влезе во дневната. На каучот седеше момче за 25 години, со долга права темно кафеава коса. Кој си ти? Што правиш овде? Maggie погледна во каминот, огнот гореше.. 

- Ох, ти си таа која има го намести и исчисти ова место? - Рече непознатиот човек со интересен тон. Стана и се сврте накај Maggie. Беше повисок од неа. Имаше .. озбилно лице, темни очи, и блага насмевка да лицето. Ја држеше таа книга во рацете ... книгата со вештерките. Неговите раце беа бледи, а и лицето. Тој ја плашеше малку Maggie. 

- Гледам, ти најде книга? - Посочи на книгата за вештерките. 

- Да, мислам дека е интересна. Рече Maggie. Човекот кимна со главата, ја фрли книгата на маса и легна на каучот. 

- Ти благодарам за ова, јас навистина мразам да исчистам. - рече тој. 

- Чекај .. Ова е вашата куќа? :O - рече чудно Maggie. 

- Да, не знаеш? - одговори .. Сега во неговиот глас навистина беше малку изненадувачко. 

- Извинете, но колку можам да знам? - рече Maggie. 

- Хахахаха. Зарем не ги прочита документите на маса? - и одговори. 

- Јас не верувам во она што го слушам од другите, јас верувам само она што го гледам со свои очи и што ќе слушнам со свои уши. А и не би сакала да гледам туѓи работи. - рече Maggie.

- Ха, паметни си била ти. Ми се допаѓа тоа. - рече човекот. 

- Хм, можете да ми кажете кој сте вие? - рече Maggie. 

- Сакаш да седнеш? Се помери малку и остави место за Maggie да седне. Додека на Maggie и беше страв од него ... Океј, да куќава и се одтанато не е толку страшно, но ОН.. - си помисли таа. Ајде де, седни, ништо нема да ти направам СЕ КОЛНАМ! - Maggie се двоумеше дали да седне, но кога го гледаше, во лицето и очите виде дека навистина не и мисли лошо. На крајот седна на каучот но се раздалечи од човекот. 

- Може да го знам твоето име? - Запрашано, праша човекот, звучеше многу нежно. 

- Maggie. Ти? - му одговори. 

- А јас сум Adrian - Рече Adrian со смеење. Maggie затрепери. Незнаеше како да изреагира. 

- Maggie, те молам, не се плаши .. те молам! - рече Adrian.

- Дали си добар, како да не се плашам. Што си ти, кој си ти? - рече Maggie.

- 5 дел.

- Maggie .. Јас сум вампир. Но, те молам не бегај од мене, не те повредувам.. Те молам, остани. - Maggie гледаше во него, во очите. Му беа црвени, темни. Во очите можеше да се види вистината, Maggie не знаеше како, но можеше. 
Како да знам дека нема да ми направиш нешто? 
- Ветувам. Eве ако сакаш ќе одам до крајот на собава а ти на почетокот, само остани. Те молам. - рече Adrian. 
- Добро, добро. - рече Maggie.
Па, мора да имаш еден милион прашања за мене. - рече Adrian. 
Искрено, да. Но незнам кое да те прашам. - му одговори. 
- Ха, па прашај тоа што прво ќе ти текне на памет. ;) - рече Adrian. 
- Колку години имаш? - го праша Maggie. 
164 - и одговори
Сериозно? - Вилица и се тресеше. Седам во соба со еден дечко кој е 164 години и изгледа како ако има 25. Неверојатно, за ова не сум сонувала.. - рече Maggie. 
- Хм, да .. - прави фаца на лицето која со зборови е „ МРАЗАМ ДА ИМАМ 164 ГОДИНИ. “ 
Како да се живее како вампир? - праша Maggie.
Како ...... грозно! Сите се плашат од тебе, те гледаат чудно .. не смееш да се шеташ на сонце, само преку ноќ може да искочиме, дури само ако нема во просторијата светлина. Немаш пријатели, сите вампири се и мои непријатели, иако и јас сум вампир, само мислат на тоа како да се преживее само нивната крвта им е битна....... 
- Ах .. а го имаш предметот што ти треба за да одиме на сонце? - праша Maggie чудно. 
- Нее. - разочаран одговори, стана и отиде до прозорецот. 
Зошто? - праша пак Maggie. 
- Дали ја прочита оваа книга ... мојот дневник? - ја праша Adrian. 
- Не, само првата корица имав план да ја читам. - му одговори. 
- Сите мене ме мразат затоа што сум ги убил сите вештерки. - рече натажено Adrian.
- Ејј.. Maggie замина и виде дека му течат солзи.
Ах .. но не грижете се .. ќе најдеме начин ако ти треба помош ќе ти помогнам. - рече со утеха Maggie.
- Не неможеш, вештерките мрзат вамири, заради мене. - рече изнервирано Adrian.
Не! НЕМА! - Ја фати за раката. Maggie не се плашеше. Го гледаше во очи, беа цели со солзи и болка. Maggie, во овој момент не постои "ние" .. "ние" не постои!
- Adrian ти верувам.. Не знам зошто, но кога сум со тебе, јас се чувствувам толку безбедно.. - рече Maggie 
- НЕ МОЖЕШ! - Го подигна тонот, а Maggie беше малку исплашена .. почна да плаче. Ја болеше секоја негова реченица, и збор.
- Adiran.. - рече Maggie.
Жал ми е, Maggie не може и тебе да те ставам во невоља! - Кога рече Maggie, во телото на Maggie се чувствуваше топлина. 
Не ме плашиш, јас не се плашам од последиците .. - рече Maggie.
- Треба да се плашиш, Maggie треба! - рече Adrian.

Но .. - рече Maggie, а Adrian и се приближи, се гледаа во очи а потоа се бакнаа. Maggie осети топлина на нејзините усни..

- 6 дел.

Следно што се случи беа неговите очи, одеа надвор од куќата. Прашање е дали некогаш ќе се врати? Ќе запомни ли?, се чувствував удобно околу него, сакав да се чувствувам так засекогаш .. Мислеше Maggie. Ми се допадна .. ми се допадна иако бев во опасност. - рече Maggie. Сакаше изазов. Сакам луѓе како него. Го видов во најдобро светло и сакам повторно да го види со тие убави очи. Црвени да, но убави! - рече Maggie. А потоа ги избриша нејзините солзи, го изгасна огнот и отиде дома. Секој ден доаѓаше во куќата, седеше, чекаше. Бегаше од училиште, не збореше со никого. Едноставно беше изолирана од светот, сакаше да биде крај него. Чудно беше што сакаше непознат човек, лице кое има 164 години, човек кој е зло, лице кој е вампир. Но, дали можам да се судам на моето срце? - сама праша а и сама си даде одговор. Не, за жал. Еден ден, побегна на третиот час и влезе во куќата, виде оган како гори во каминот. Maggie почувствува дека е горе - на горниот спрат, таа скокаше од среќа. Се надеваше дека се вратил. Влезе во куќата и викна: "Adrian?" .. но никој немаше. Таа потона, се разочара. Тој бил тука, книгата беше на под и се беше изменето, што му се случило, каде е? - се запраша. Седна на троседот и можеше да го почувствува мирисот на неговата кожа, ладниот мирис, на книгата можеше да ја почувствува неговата рака. Ни сама не знаеше како, но сите овие чувства, ги почувствува. Низ нејзината меморија пројде сликата на нивниот краток бакнеж, краток но вреден за Maggie. Сакаше да го почувствува неговиот бакнеж повторно на нејзините усни. Ја отвори книгата и повторно почна со читање на првата страница... 

"Сакам освета. Сакам одмазда, дури и ако тоа ме чини скапо. Taа вештерка го скрши моето срце во милион дела. Мислам дека тоа ќе потрае цел живот за да се спои еден дел. Toа што таа го направи беше неописно .. Ме искористи. Заради неа сега сум тоа што сум.. Но ќе и се одмаздам. На неа не можам, бидејќи е мртва, но на другите вештрки можам. Цела генерација вештерки. Па и покрај да ме прогонуваат целиот мој живот. "

Тоа на Maggie и се чинеше толку познато. Беа толку различни, но во исто време и исти. Почна да плаче. 

- Леле Adrian.. Знам дека си таму .. - Рече со солзи.  Слушна како нешто лупна горе. Отиде горе и....

- 7 дел.

- Отиде горе и.... имаше што да види, во собата имаше мртви тела, насекаде крв, на Maggie и се повраќаше но се воздржуваше да не поврати, бараше лист и пенкало .. на крајот најде лист но беше малку со крв..

Потоа пушти тажна музика и почна да пишува писмо..

" Еј Adrian, знам дека доаѓаш тука секој ден. И знам дека ме избегнуваш мене и додека јас не сум тука ти доаѓаш.. Можеше да ја исчистиш собата, но тоа не ми пречи. Не ми пречи што ја оставаш собата во неред, не.. Не ми пречи тоа што имаш црвени очи, не ми смета тоа што си вампир, тоа што си ги убил вештерките.. Ја прочитав твојата првата страница и сè ми беше јасно. И јас бев искористена, и мене ми го распарчија срцето на 100 дела.. После тоа мислев дека никого нема да сакам, но дојде ТИ! Не знам како, но знаев дека ништо нема да ми направиш. Знам дека ти значам, барем малку .. и знам дека нема да ме оставиш. Не сакам да заминеш. Можеби сите те мразат но јас не! Те сакам и засекогаш ќе те сакам. Ми недостасуваш, те молам врати се..

Love, Maggie " - писмото гласеше вака.

Неколку солзи се стркалаа на нејзиното лице додека го пишуваше писмото. Го остави писмото на масата и замина во куќата. Во куќата на текта и. Кога влезе во сите гледаа луто во неа. Што ви е? Што сте се загледале во мене?Зошто Zayn е со модрици на лицето? Што се случува тука?? - Рече изнервирано Maggie.

- Што ме гледате бе? - додаде Maggie. 

- Што гледаме уште прашуваш?!? Што ли се случува со тебе овие денови? Бегаш од училиште.. - рече мајка и.

А ако ти кажам ти ќе ме разбереш ли? -.- и одговори. 

- Да, кажи што ти се случува? - рече мајка и. 

- Не нема да ме разберете! Туку уште повеќе ќе ми се раздерувате! - рече гласно Maggiе. 

- Брат ти сите го тепаат! Се лошо му зборат, а ти кога си таму се однесуваат добро .. од тебе се плашат! Потоа го сврте Zayn тој беше цел помодрен и со солзи ја гледаше Maggie...

Океј, јас ќе се погрижам за тоа. - рече Maggie. 

Само тоа имаш да кажеш? - рече мајка и. 

Да, а вие што очекувате требаше да се извинам? -_- - рече изнервирано и дрско Maggie. 

Излези од оваа куќа, не сакам да те видам, ИЗЛЕГУВАЈ ОДМА НАДВОР!! - се дереше мајка и на Maggiе. 

Зборовите ја погодија Maggie како гром дрво. Зборовите од мајка и на Maggie болеа.

Maggie се воздржа да не плаче пред мајка и.. Отиде во соба и зеде облека за неколку дена, а потоа замина во другата куќа.. Знаеше дека таму никој нема да ја избрка. Додека се возеше плачеше. Можеше да погине при возењето. Стигна, влезе во куќата, и ја тресна вратата. Плачеше како никогаш порано во нејзиниот живот! Замина во бањата и тражеше нешто .. и на крајот го најде и требаше дел од огледало за да си ги исече вените. За влакно да почне да ги сече вените нечија рака ја здопре..

- Тоа беше Adrian.. Ја повлече силно за да не ги пресече вените но ја удре во коленото и и течеше крв. Очите на Adrian почнаа да се менува... 

Adrian :3 - рече Maggie.

Жал ми е, но.. - рече Adrian. 

Maggie зеде крпа за да ја заврзе раката, и брзо искочи од тоалетот за да го здопре Adrian да не оди дома, но не замина .. седна на троседот и почна да го чита писмото од Maggie.

- Maggie.. - топло чувство помина кај неа. Кога тој го рече нејзиното име, неговиот глас звучеше преубаво! 

- Засекогаш е навистина долго време.. - рече Maggie.

- Хм? Што зборуваш? - рече Adrian.

- "Сакам да бидеш засекогаш со мене".. - рече Maggie.

Аа тоа Maggie, и јас те сакам, ми значиш и ти мене .. но јас не сакам да бидеш во моја блискост. Сите сакаат да ме убијат, па наместо мене може тебе да те убијат, а ако тебе те нема јас ќе умрам.. - рече Adrian.

Adrian, немој да ме избркаш од оваа куќа и ти .. мајка ми ме истера од куќата! - рече тажно Maggie.

Зошто? - запраша Adrian.

- Јас не бев неколку дена во училиште, не бев дома... - рече Maggie.

- Ооф, треба да убијам некого? За тебе се! - и одговори. 

- Аи, душа моја.. Ма не сама ќе средам. - му рече Maggie.

- Океј, сакаш да спиеш? - рече Adrian.

- ШТО?! -.- - рече гласно Maggie.

- Хахаха не со мене, туку сама да си одмараш. - рече Аdrian.

- AAAAA на тоа мислеше..? Па тоа може. ;) - му одговори. 

Maggie спиеше на каучот а Аdrian на подот. Ноќта беше навистина мирна. Утрото Maggie стана, ја разбуди мирисот на вкусно јадење .. тоа беше пица, Adrian и ја купил, поточно наредил да му ја донесат. 

- Еј, еве ти пица .. тоа сигурно јадат луѓето зарем не? - рече запрашано Аdrian.

Да .. како ја донесе? Не смееш да искочаш на сонце, паа.. - рече Maggie.

- Наредба.. :* - и одговори Аdrian.

- Заборавив што е тоа? Хахаха. - рече Maggie.

- Леле па им кажуваш на луѓето што да направат и тие ќе направат. - и одговори. 

Ооооо, 10 е часот? о.О - рече Maggie.

- Да, де.. - и одговори. 

- Ауу, морам да одам на училиште, јас мора да бидат на третиот час, инаку ќе ме избркаат од училиште. :3 - рече Maggie во брзање - се облакаше за на училиште.

Не грижете се, јади пица јас ќе те однесам на училиште. - и рече опиштено Аdrian.

А? - рече зачудено Maggie.

Да, можам да стигнам за 10 секунди до училиштето, брз сум нели... ;) - рече Аdrian.

- Лол, супер! - рече среќно Maggie. 

Maggie се обрече за во училиште..

- Фати ме - и рече Аdrian.

- Тоа е се? - се запраша Maggie. 

- А и да се релаксираш.. - и рече. 

- Хм, тоа е лесно ... ок. - рече Maggie.

Се фатија за раце и почнаа да одат, возењето одеше брзо но сепак разговараа..

Аdrian, како може да бидеш на сонцето? - рече Maggie.

- Па го украдов прстенот за 24 часа на сонце. - рече Аdrian.

- Ооу, тоа! - рече пресреќно Maggie.

И потоа стигнаа, Аdrian ја остави Maggie во школо.

- 8 дел.

Adrian се сврте и виде она што го виде и Maggie.. Некое дете го тепеше Zayn - брат и на Maggie. Брат и на Maggie несмееше никој да го допре додека Maggie беше таму присутна.. Maggie дојде до детето, позади грб и му шепна на уво..

- Има некој проблем? 

Детето се сврте и ги рашири очите како да виде дух.. Уплашен и даде знак со главата „не, не“

Слушај ако некој го закача брат ми, ќе има проблеми со мене.. ;) - рече Maggie. 

И со мене! - додаде Adrian.

Момчето погледна во двајцата. Голтна нешто што му беше во грлото, а потоа стоеше како статуа.. не можеше да се движи. 

-  И пренеси на другите секој да знае! - рече Adrian. 

Тој кимна со главата и повторно стоеше како замрзнат.. 

Што чекаш, тргни ми се од патот! -.- - рече гласно Maggie.

Повторно тој кимна со главата и се стрча како стрела во училиштето.

А Zayn беше пресреќен..

Знаев дека ќе ми помогнеш. - рече Zayn.

Се разбира, дали мислиш дека не би ти помогнала? - рече Maggie.

Искерно, не.. А кој е овој? - покажа накај Adrian, Maggie не знаеше што да каже..

Јас сум Adrian.. - нејзиното момче.. :) - рече Adrian. 

- Мило ми е, Maggie никогаш не си ми кажала дека имаш дечко.. о.О - рече зачудено Zayn.

- Хм, па дене го имам ха, ха! - рече засрамено Maggie.

Ѕвончето заѕвоне, Maggie се поздрави со Zayn и Adrian, па отиде на час. Цел час мислеше ма Adrian. На неговите очи, насмевка, неговиот поглед.. Не можеше да дочека да заврши училишниот ден.. па да се врати дома со него. Но, кога заврши последната минута и отиде од училиште тој - Adrian не беше пред училиштето.  Го чекаше неколку минути, но не се врати.. Maggie осети нечија рака на нејзиното рамо и се надеваше дека дека Adrian. Но, кога се сврте беше Zayn. 

Еј .. - рече Maggie.

Каде ти е моторот? Зошто не одиш дома? - запраша Zayn. 

- Во која куќа -.- ти знаеш дека јас сум избркана од таа куќа, инаку Adrian требаше да дојде по мене.. - рече Maggie.

Па како доаѓаш во училиште? о.О - запраша зачудено брат и на Maggie.

- Со него. - рече Maggie.

- Оф, господе... Каде живееш сега? - рече Zayn.

- Со него, во напуштена куќа.. т.е. неговата :3 - рече Maggie.

- Maggie, како ли живееш таму? - рече зачудено Zayn.

- Фино .. ајде да одиме дома, блиску сме, барем „мојата“ куќа е блиску. - рече Maggiе.

- Се согласувам. - рече Zayn. 

Одеа полека, разговараа за куќата, за Adrian, Maggiе се му кажа за него и колку години има и дека е вампир.... 

- Гледам ти се допаѓа.. - рече Zayn. 

- Ааах .. да, тој има нешто посебно што ме привлекува. - рече Maggiе.

На крајот стигнаа во своите куќи, Maggiе во куќата на Adrian можеше да се каже и како нејзина, бидејќи цело време беше таму .. А Zayn во неговата..

Maggiе стигна во куќата, Adrian уште не беше вратен.. Maggiе легна и цело време мислеше на него. Наутро се разбуди во 10 часот, а тој сеуште не беше вратен.. Потоа се облече за на училиште и замина.. чекаше пред дворот.. Одеднаш слушна рсправија. Беше се погласна и погласна... Maggiе виде кој се распарава .. тоа беа Johnny и ќерката на директорот. Тој виде дека Maggiе е на клупата и замина..

Еј - му рече Maggiе. 

Еј .. те нема мешто. - рече тој. 

Ах ти ме знаеш, како дух сум.. ;) - рече Maggiе. 

Хах.. - рече Johnny.

Ии, раскинавте? - рече Maggiе. 

Што? Таа ми е сетра. -_- Нашите се разведоа па јас заминав кај татко ми а таа кај мајка ми, и нешто ми кажуваше дека сум згрешил што сум заминал кај татко ми. Ух, ме нервира. - рече Johnny.

А, океј .. извини. Мислев дека сте момче и девојка. - рече Maggiе. 

Ма, не.. ништо. :3 - рече Johnny.

Потоа разговараа скоро половина час, на Maggiе и беше малку здодевно и недостасуваше Adrian. Ѕвонеше .. па се поздравија и отидоа во своите училници. Maggiе ја болеше многу срцето .. Знаеше дека нешто се случува на некој близок.. Се качи на моторот и замина во куќата... Кога влезе имаше што да види.. Adrian се бореше со некој вампир..

- Бегај од овде, одма! Нареди Adrian, па Maggiе не се бунеше.. Знаеше дека секогаш ја кажува вистината.. Исплашена, истрча од куќата и некое време седеше на улица. 

Maggie исплашена и со солзи на очите истрча од својата куќа. 

"Не се враќај таму" - и зборуваше некој глас во нејзината глава.  "Не оди во куќата, знаеш што те чека таму" 

Таа се сврте и почна да да оди кон куќата.. 

"Правиш лоша работа, ќе зажалиш за ова.." 

Maggie не обрнуваше внимание на тој глас, знаеше дека ја кажува вистината, но љубопитноста беше посилна од неа. Толку и беше страв, што не може да се опише. Седеше пред вратата на напуштена куќа, куќата, на која им беше страв само да ја погледнат. A таа сакаше да знае зошто. Ја врза косата во пунџа. 

Тоа е тоа. -Си рече и отиде .. таму беше темно, и одеднаш.. 

- AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! - извика Maggie.

Другиот вампир ја грабна од позади и ја гризна за врат. Смирена беше, веќе не ја болеше. Сега го знаеше она чувство кога сте 7 метри над небото.. Некое топло чувство помина низ неа, чувство на топлина и како да беше пијана.. Ако ова беше смрт, мојата смрт е баш убава. - си рече Maggie. Уживаше во неговиот гриз. Полаку губеше крв и падна на колена. На крај немаше сила да стои на колена па падна на земја. Tој вампир ја пушти а во позадина се слушаше како Adrian глас вриштеше на тој вампир. 

Идиоту не требаше да го направиш тоа! - викаше гласно Adrian.

Тоа не е ништо во споредба со тоа што мене ми направи.. ;) - рече другиот вампир.. 

На Maggie едвај и стоеа отворени очите.. но можеше да види што се случуваше. Adrian беше пребесен, најбесен што можеше. Никогаш Maggie не го виде во вакво издание, тоа беше грозно! Неговите заби беа премногу големи, пооштри отколку вообичаено. Очите му беа крвави црвени. Го зеде другиот вампир и го тресна на подот. А Maggie ја губеше силата и полека умираше..

- 9 дел.

Maggie се разбуди, но незнаеше како. Зарем јас не сум мртва?  Или можеби сум. о.О - си рече. Adrian беше цел во солзи а кога виде дека Maggie е жива се насмевна.

- Што се случи? - рече Maggie.

- Хм, Maggie .. еден вампир и те уби. - рече Adrian.

- МОЛАААААААААМ?!?!?! Па како сум жива, господе. -.- - рече Maggie. 

- Јас .. - рече Adrian.

- Што ти? - рече Maggie. 

- Јасс.. ти ја дадов својата крв! - рече Adrian.

- Тоа значи дека јас ќе станам вампир? - рече Maggie.

-  На тебе е редот.. Имаш 24 часа за да испиеш крв, ако не испиеш ќе умиреш, а ако го испиеш ќе стане вампир. - рече Adrian.

- Ох Adrian - Рече Maggie изнервирано. Како ја направи оваа одлука? Јас не сакам да бидам вампир! 

- Жал ми е, но не можев да те изгубам. Морав да ти дадам шанса барем ти да избереш.. - рече Adrian.

- Ти се заблагодарувам .. но не знам дали сакам да живеам како вампир. - рече Maggie.

Жалам.. - рече Adrian. 

Maggie легна на кревет и цело време размислуваше и во себе си кажуваше: - „ ЗА 24 ЧАСА СМРТ, ИЛИ ВАМПИР? “ ..

И на крајот конечно одлучи. 

- Adrian јас сакам да станам вампир! - рече Maggie.

Навистина? -  Adrian

- Да, па ќе пробам. А ако не ми се допаѓа вампирски живот може пак да се убијам.. - рече среќно Maggie. 

- Оу .. во ред, ќе одам да донесам оброк. - рече Adrian.

- Ч Е К А М! *------* - рече Maggie. 

Не можеше да дочека да се донесе некој човек. Помислата дека таа ќе јаде луѓе и беше грозна.. Голема е разликата на човечкиот и вампирскиот живот, но тоа го направи поради Adrian..

Adrian донесе жена..

- Што треба да правам сега? о.О - рече тажно и исплашено  Maggie.

- Чувствувај го мирисот .. мирисни ја крвта која тече низ нејзините вени, твоето вампирско чувство само ќе се разбудам. - рече Adrian.

Maggie ја мирисаше ии ..  ја осети нејзината крв во нејзините вени, па сакаше да ја испие. Привлекуваше .. И конечно ја гризна жената за врат. Maggie не можеше да се напие од нејзината крв.. пиеше крв со задоволство .. и беше преслатко и преубаво.. Adrian изгледаше загрижено.

- Мм, неможе да се опише чувството. - рече задоволно, додека ја бришеше крвта од нејзините усни.. 

- Знам, но Maggie немој да бидеш премногу опуштена. Мораш да научиш да се контролираш. - рече Adrian.

- Па гладна бев.. :3 - рече Maggie.

Maggie, слушај ме .. знам дека ова сите ги привлекува но не можеш да го убиеш семејството или пријателите! - рече Adrian.

- Па не сум толку глупава.. - рече Maggie.

- Е и јас не сум па го направив тоа! - рече Adrian.

- Те имам тебе. А ти кога си со мене неможе ништо да се случи.. - рече Maggie.

- Не знам колку долго ќе бидам со тебе. - рече Adrian.

- Што? - рече зачудено Maggie.

- Нели го украдов прстенот од тој што те 'уби'.. Па сега сите вампири и вештерки се против мене.. Незнам дали ќе можам да ги поразам сите.. - рече Adrian.

- Оф, па нели јас сум вампир? Ајде научиме како да ги користам својте вампирски сетила. - рече Maggie. 

-  Maggie, се плашам да не бидеш зависна од вампиризмот. - рече Adrian.

- Научи ме, научи мееее! - рече Maggie. 

- Океј, одиме кај Zayn. - рече Adrian.

- МОЛАМ?! А што ако го убиjам?! - рече Maggie. 

- Вака .. кога ќе одиме таму мисли само на тоа дека тие брат .. а не обичен човек.. - рече Adrian.

Појдоа кај куќата .. Maggie не сакаше да оди, но мораше да научи да ги конторлира вампирските чувства за да му помогне на Adrian. 

Стигнаа, затропаа на врата... Zayn отвори и кога ги виде двајцата му светнаа очите од радост.. Zayn прво се поздрави со Adrian, а потоа силно ја гушна Maggie. А таа ја мирисаше неговата крв.. Но во себе си викаше „Тој е мој брат, немој да му наштетиш .. тој ти е близок“ После гушкање кое треше 3 минути Maggie рече..

- Ееј, може сега да ме пуштиш? 

- А извини.. ја пушти.. Па ти како си? - рече Zayn.

- Супер, дојдов кај тебе бидејќи те тражеше пријателка ти Emily од нашето село. - рече Maggie.

- Хм, што таа сака? - рече Zayn. 

- Еј, Zayn .. Имам нешто за тебе. - рече Maggie.

- Што? *-* -  Ја погледна со љубопитен поглед...

А Maggie ги извади клучевите од џебот и моторот му ги даде на него. 

- МИ ГО ДАВАШ ТВОЈОТ МОТОР? - рече пресреќно Zayn.

- Да, мене не ми е потребен. - рече Maggie.

- Јеееј, ти благодарам многу! - рече Zayn. Па потоа ја прегрна и замина на училиште... Adrian ја погледна со огромна насмевка на лицето. Па потоа се бакнаа, секој бакнеж беше се подобар и подобар .. но одеднаш еден вампир го нападна Adrian .. па Maggie веднаш се докажа дека е силна вампирка .. му ја скрши ногата, а потоа за да се уверат дека е убиен му го извадија срцето.. 

- Баш добар тим сме, ха, ха! - рече Maggie. 

- Хахах изгледа. - рече Adrian.

Maggie се заледи .. мирисна крв од човек како е пред врата .. имаше чувство дека не е Zayn кога отвори .. тоа беше ..... Emily.

- Emily? :О - рече Maggie. 

Таа се стрча до дневната.. А кога таму го виде Adrian се укочи.. Кој е овој? Што тражи овде? :/ - рече Emily.

- Emily., што е проблемот? - рече Maggie. 

- Кој е тој? - рече Emily.

- Моето момче, зошто? Не грижи се, нема да ти наштети .. А потоа некако ја смири бидејќи изгледаше како луда .. и и даде чаша со вода.

Maggie нешто чудно се случува со мене, јас бев проверував на интернет и сегде .. Потоа почна да плаче.. Потоа Maggiе ја прегрна и знаеше дека сега беше спремна да каже што се случило....

- 10 дел.

- Maggie, со податоците од интернет јааас.. - повторно почна да плаче. 

- Ајде, кажи .. опушти се ајде... - рече Maggie.

- Јас сум ВЕШТЕРКА! - рече Emily, па повторно почна да плаче. 

- Adrian... - рече Maggie .. беше во шок. 

Adrian си помисли дека ако е вештерка може да им помогне..

- Еј, па да се биде вештерка и не е толку страшно.. - рече Adrian..

- Adrian океј знам веќе што сакаш да кажеш, кажи и веќе.. :3 - рече Maggie.

- Знам, знам .. ии Emily, би сакала да ни помогнеш? - рече Adrian.

- Како можам да помогнам? Запрашано и во изненадување праша Emily.

- НЕ И РЕЧЕ ТОА? -_- - рече бесно Maggie.

Emily, и ние сме чудесно нешто ... ние сме вампири. - додаде Maggie со смирен и опуштен глас.

- Вие сте? о.О - рече Emily, беше во шок .. вилицата ќе и паднеше на подот.

- Вампири, а ти си вештерка и можеш да ни помогнеш. - рече Maggie.

- Како? - рече Emily.

Кога Maggie сакаше да започне со разговорот, влезе една жена која беше бесна .. изгледаше како сака да ги убие. Не изгледаше туку сакаше.. Одеднаш жената - тоа беше вештерка .. ги погледна вампирите ... и во главата на Maggie почна нешто силно да вриска, па се фати за глава и ја држеше.. А кога погледна во Adrian виде дека и на Adrian му се случува истото..  Maggie седеше до Emily, а Adrian пред нив за да ги штити. Вампирските сетила им беа разбудени, а вештерката полаку одеше кај нив... Maggie едвај ја слушна Emily како вели: "Остави ги мојте пријатели". А таа рече "Тие не ти се пријатели, лоши се!" .. За Maggie ова беше дрско, па се изнервира и скокна над вештерката. Ја држеше за вратот и ја давеше.. Одеднаш пискањето во нивните глави престана. Adrian и рече на Maggie да престане, но таа несакаше. Ги заби својте заби во вратот на вештерката и почна да ја пие крвта, не и беше толку вкусна .. малку и горчеше можеби затоа што е вештерка. А кога го испи крвот од неа, нешто во вратот имаше многу жешко почувствува како температурата да е 42 степени. Ја гушеше..

- Maggie добро ли си? - исплашен праша Adrian. А потоа ја гушна. Emily донеси брзо ладна вода! - рече Adrian. 

Секој дел од Maggie беше врел. Имаше чувство како да има вулканска ерупција во нејзиното тело.. Усните и беа исушени како цвеќе што не добило неколку месеци вода.. 

Emily ја донесе чашата со вода, а потоа Maggie оддеднаш ја испи. Додека водата и проаѓапе низ нејзиното грло, чувствуваше како пожарот да се гаси. Повеќе не и беше жешко сега си сакаше да легне и да се изнаспие.. и требаше одмор. Тие некако ја разбраа дека сака да се одмори па ја ставија во кревет. Истиот момент заспа. Кога се разбуди .. утрото повторно почувствува врел бран во нејзиното тело. Не беше стабилна. Adrian и Emily ја погледнаа уплашено. Двајцата скокнаа.. А кога Maggie отиде да го помилува Adrian и се случи нешто неверојатно! .. неможеше да се опише.

- 11 дел.

Во нејзините разе имаше оган. Мислеше дека ќе изгори и ќе умре, но ништо не и се случуваше. Adrian ја гледаше во рацете, а потоа неговиот поглед го спушти долу, односно гледаше надолу.. :3 

- Adrian знаеш што ми се случува? - рече Maggie. 

- Ухх ... воздивна - знам. - рече Adrian.

- Се надевам дека ќе ми кажеш.. - рече Maggie. 

Emily ги гледаше зачудено, очите и беа отворени од подот до плафон и го гледаше пламенот на раката од Maggie, па потоа Maggie ја склопи раката и пламенот исчезна..

- Па, и мене ми се случи истото .. тоа се случува кога ќе убиеш посебен вид вештерка, и јас кога убив можев да управувам со воздрухот.. Па не е лошо, зарем не? - рече Adrian. 

- Суперррррр, сега имам моќи! *-* - рече Maggie.  

- Има и последици. - рече Adrian.

- Кои? - рече Maggie.  

- Ако се користат премногу, емоциите се исклучуваат а и стануваш навистина лошо нешто... - рече Adrian.  

- Дали тоа ти се случило? - рече Maggie.  

- Да.. - и одговори Adrian со болка во неговиот глас. Стана и замина некаде, тоа го повреди, се потсети повторно на неговото лошо минато.. Maggie почна да плаче, а Emily сакаше да дојде и да ја утеши Maggie, но се плашеше заради тоа со огнот во рацете на Maggie.. Maggie сакаше да експлодира од се што и се случува ... Зошто не можам да бидам нормална? Никогаш неможев да бидам.. Како бебе секогаш ги гледав луѓето со погледот „ што сакаш бе? “ Се ме нервираше. Сите ги тепав, ако некој од комшиите што беа мои врсници не ми дадеше чоколадо, сладолед.. јас го тепав. Подобро да се дрогирам или да пушам...... - рече во себе Maggie, беше преизнервирана и ја запали комодата со број "666". Emily извика и погледна кроз прозорецот. Имаше ветер како никогаш до сега.. Што се случува со мене? Што се случува со ветрот? 

Maggie, ајде смири се! Adrian е бесен и направи вакво невреме, ти палиш комоди! Ајде смири се, те молам! - рече Adrian. Maggie ја погледна Emily и знаеше дека е во право, овие емоции влијаат на нивната "моќ". Maggie воздивна, и се смири. 

- Ах, Emily како да го пронајдам Adrian? - рече Maggie.

- Чекај, го видов ова на интернет. Треба да упали. - и одговори и извади од торбата карта од нивниот град, каде што живеат Maggie, брат и, Emily.. и некаков кристал. Maggie ја гледаше со чуден поглед.

- Е што е? - рече Emily.

- Ти ова се носиш во својата торба? - рече изненадено Maggie.

- Да, никогаш не знаеш што ќе ти затреба. ;) Инаку дај ми нешто што е негово .. од Adrian. - рече Emily.

- Како ќе најдам, немам ништо од него! - и одговори. 

- Ајде Maggie! Можеш да најдеш нешто во неговата куќа зарем не? -.- - рече Emily.

Maggie одбиваше но замина во неговата спална соба, и пронајде една кошула, потоа и ја даде на Emily. Emily правеше некакви ритуали и нешто што за Maggie беа глупости, Emily ја искина кошулата и ја стави на картата а потоа кристалот го бришеше од кошулата и го фрли на картата, а потоа тој падна и како да се залепи на кошулата, потоа Emily ја извади кошулата, а  кристалот беше на нивното училиште ставен. Па тргнаа кај училиштето, како да се возеа на мотор бидејќи Maggie ја користеше вампирската брзина а кога стигнаа, Emily повраќаше..

- Дали си нормална?! Сега ти дојде до повраќање? - рече Maggie. 

- Ти дали си нормална, се ми се преврте во стомаков, знаеш ли колку брзо одеше? Океј, ајде побдобро ми е, одиме.. рече Emily.

Заминаа кај лулашките, а потоа Adrian кога виде дека тие се таму почна да плаче.. 

- Adrian..? - рече Maggie.

- Оди подалеку од мене Maggie, сите ме мразат, и ти знам, сакате да умрам.. - викаше во солзи Adrian.

- Adrian не е тоа вистина! - рече Maggie.

- Maggie, тоа е вистината, помисли колку луѓе сум убил и вештерки.. - рече Adrian.

- Adrian но тоа е минато, минатоо! - викаше Maggie.

- Ти ме знаеш помалку од 7 дена, ништо незнаеш за мене! - рече Adrian.

- Знам дека си добар.. - рече Maggie.  

- Велиш дека сум добар затоа што ме сакаш, а и не сакаш да ме повредиш .. ако речеш дека сум убиец, и лош знаеш дека ќе се повредам но не нема кажи слободно се што сакаш! - рече Adrian.

- Добар си! - му одговори, а потоа Emily извика и покажа со прстот кој водеше до една девојка.

- 12 дел.

Мртвото тело на девојката кое лежеше на под беше од сестрата на Johnny. Maggie гледаше болно, иако ја мразеше сестра му, сепак и беше многу жал. но се случи тоа .. и никој неможеше да се спречи.. Emily и Maggie почнаа да плачат, и Adrian ги гледаше со погледот '' зошто го направив ова?! ''

- Adrian зошто баш неа? -  праша Maggiе со врескање. 

- Па плачеше на клупата и јас седнав до неа, па таа почна да ме бакнува, и јас почувствував дека би била добра вечера и така .. ја убив. А зошто толку па е битна? - рече Adrian.

- Таа е една девојка од моето училиште.. - рече Maggiе.

- И таа е сестра на лицето кое ми се допаѓа..  рече Emily. 

- Ти се допаѓа Johnny? - праша Adrian.

- Да, го знаеш? - му одговори зачудено Emily.

- Па, да.. - рече Adrian.

- Инаку што ќе правиме сега? :/ - рече Maggiе. 

- Па ќе го запалиме телото. - рече смирено Adrian. 

- Adrian знаеш ли дека таа не ни е обична девојка?! - рече Maggiе.

- Да, но сега тоа е премногу доцна .. и одговори, а Maggiе почна да плаче како никогаш до сега.

- Што те натера да искочиш од онаа куќа, што те изнервира? - рече Maggiе.

- Жалам Maggiе .. но јас бев таков бидејќи моето минато ме прогонува. - рече

Adrian. 

- Но ти продолжуваш.. ќе убеш кого ќе ти текне, а потоа само така ќе си го запалиш! - рече Maggie.

- Maggie ЈАС СУМ ВАМПИРРР! Вампири убиваат луѓе, се хранат со тоа! ПОМИРИ СЕ СО ТОА! И ТИ ЌЕ УБИВАШ. - и се дереше Adrian. 

- Не, нема! ;) Ќе земам крв од болница и ќе пијам, ќе избегнувам да убивам луѓе! - викаше Maggie, потоа телото на девојката се запали, емоциите не ги контролираа воопшто..

- Maggie.. - рече нежно Adrian. Ветерот исчезна и огнот гореше се посилно и посилно. 

- Maggie слушај ме, смири се мораш! Телото ќе го пријавиме во полиција и ќе речеме дека сме го виделе и веднаш сме го пријавиле... - рече Adrian.

 - Мислиш дека ако се каже дека сè ќе биде во ред? Ме иритира тоа што така лесно убиваш луѓе! - рече Maggie.

- Знам, но јас не можам да сум против природата. Ти си нов вампир, а јас многу долго врем! Ти си од пред неколку дена вампир.. Моите човечки сетила се мртви, а твоите сеуште не .. затоа сега плачеш, можеш да плачеш.. Смири се, те молам. - Maggie му одговори со кимнувањто со главата. Не можеше да слуша како ја убедува да биде смирена и океј.. - Ако ова неможеш да го трпиш, јас нема да им ја пијам крвтта на луѓето веќе.. - дополни Adrian. 

Maggie го гледаше, виде дека ја кажува вистината.. Огнот престана, Maggie сакаше да оди и да го гушне Adrian но неможеше, после се ова... 

Тој како да знаеше дека сака да го гушне, тој потрча и сакаше да ја гушне Maggie, но .. таа се потргна и му рече: „ Не мисли дека ти го опростив ова.. “ а потоа се сврте накај Emily. 

- Јавете се на полицијата и пријавите го телото. - рече Maggie, повторно го погледна Adrian, и замина. 

Сакам да одам некаде далеку, никој да неможе да ме најде, сакам да побегнам од овој свет, сакам да одам во светот на моите сништа! Таму каде што е убаво и мирно. - мислеше Maggie, додека одеше по патот .. стигна до едно езеро и седна. Плачеше и ја гледаше замислено месечината. Додека така мирно си седеше некој ја фати за рамо, мислеше дека е Adrian, но не беше, потоа стана и виде дека е едно момче па повторно седна, потоа и тоа момче седна до неа, и ја гледаше.

- Има некој проблем? - му рече Maggie, при прашувањето го погледна со подигнати веѓи. 

- О, не.. - рече момчето.

- Па зошто ме гледаш така? - го праша дрско Maggie. 

- Ти си вампир, како и јас..? - праша изненадено.

- И тоа е причината зошто ме гледаш? - рече Maggie.

- Не, но чудно ми е дека е вампир доаѓа во место - рече момчето. 

- О, Боже мили. Затоа ли ме гледаш? Чукнат си во главата ли ти? xD - рече Maggie. 

- Што не е во ред со тебе? - ја праша зачудено момчето.

- Ох, јас сум нервозна. - му одговори Maggie.

- Леле, зошто не се исклучуваш од тие чувства.. Нема да бидеш изнервирана, ќе можеш да уживаш.. - рече момчето. 

- Што да направам? - го праша.

- Јас сум оригинален вампир, можам да командувам ако сакаш. - и одговори момчето.

- Направи го тоа! *-* - рече среќно Maggie.

Тој ја погледна Maggie со неговите убави зелени очи и рече: "Исклучи ги емоциите!" Потоа во нејзиното тело се случи нешто сосема чудно, потоа не се чувствуваше вознемирено, напротив среќно..

- И како си? - ја праша момчето. 

- Одлично, може да знам што тоа се нарекува личноста која ме спаси? - рече Maggie. 

- Lucas. - рече тој (Lucas).

- Јас сум Maggie, мило ми е. - се насмевна. Сега морам да одам, се гледамее.. ;) - рече Maggie.

Додека Maggie трчаше, чувствуваше дека некој е позади неа .. а тоа беше Lucas. Се тркаа тој водеше. А после 5-6 минути дојде во иста линија со неа. 

- Каде ќе одиш? - ја праша со насмевка. 

- Во мојата куќа. - му одговори Maggie.

После неколку минути трчање стигнаа до куќата, сташната куќа за другите.. Lucas и Maggie, влегоа во куќата .. а Adrian слушна дека некој отвори врата и замина да види, а кога го виде Lucas остана со отворена уста и „се замрзна“

- Maggie, Maggie, што правиш со него? - праша зачудено и загрижено Adrian.

- Тоа не е твоја работа. - му одговори ладнокрвно. 

- Што направи со неа? - рече Adrian, и се сврти накај Lucas.

- Таа побара од мене да и ги исклучам нејзините емоции. - рече Lucas.

- И ТИ ТОА ГО НАПРАВИИИ?! - рече гласно Adrian.

- Со задоволство. ;)- му одговори Lucas со злобна насмевка.  

- БЕДНИК ЕДЕН, СЕГА ЌЕ ВИДИШ ШТО Е СО ЗАДОВОЛСТВОООО! - викаше Adrian, и потоа замина да го нападне Lucas но Maggie дојде во средината.

- Maggie тргни се! - рече нервозно Adrian.

- Нема Adrian, нема.. - рече Maggie.

- Не, ова не си ти .. не си старата Maggie, те молам биди како старата Maggie оваа е друга девојка.. - ја преколнуваше Adrian.

- Мислам дека ќе чекаш воз наречен "желба." - рече Maggie.

- Maggie?.. - рече зачудено Adrian.

- Дојдов по моите работи, и одам да го живеам мојот живот. - рече Maggie.

- Нема да дозволам да одиш! - рече гласно Adrian.

Maggie го гледаше Lucas и тој веднаш сфати она што Maggie сакаше. Му го искрши вратот на Adrian. 

~ Конечно можам да живеам како што сакам и уште да имам услови за тоа. Конечно сум слободна како птица, Maggie.

- КРАЈ НА ПРВАТА СЕЗОНА.